We zullen doorgaan

"Ik hoop dat alles snel weer normaal is."

De wereld staat op zijn kop. Alle landen proberen het virus op hun manier tegen te gaan en doen hun best de maatregelen te hanteren. We kunnen niet wachten totdat alles weer 'normaal' is, maar wat is normaal in deze tijd?

We leven in een anderhalve-meter-cultuur, mogen niet zonder winkelkar de supermarkt in, krijgen alles mee via een beeldscherm en vieren verjaardagen zonder bezoek. Ondertussen moeten we naar school, werk of stage. Alles lijkt door te gaan, maar tegelijk staat alles stil. Elke dag lijkt op elkaar en alles wat we moeten doen wordt minder. De weg is lang, de eindbestemming lijkt ver weg en geloof staat voor velen op een laag pitje.

De eerste paar weken kwamen alle maatregelen als een klap.Ik had sterk het gevoel dat het een droge periode was. Toen las ik over de verzoeking van Jezus in de woestijn (Lukas 4:1-13). Jezus was 40 dagen in de woestijn en ontving daarna de Geest en de kracht die Hij nodig had om te prediken, omdat zijn bediening begon. De 40 dagen in de woestijn waren niet het einde, maar het begin.

Dit besef zorgde voor een ander perspectief op deze periode. Het is misschien droog, maar juist nu mogen we onszelf ontwikkelen en ons vormen tot de persoon die God wil dat we zijn. We mogen met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, met het zicht op Jezus; Zijn lijden, sterven en opstanding. We zullen doorgaan, met een wankelende zekerheid in een mateloze tijd om de eindbestemming te bereiken.